غلامحسین کرباسچی
دبیرکل حزب کارگزاران سازندگی ایران

در خبرها آمده بود که روزنامه گاردین نوشته: جهان تنها سه سال برای توقف گرمای فزاینده فرصت دارد و این مهم جز با همکاری دولتمردان، شرکت‌های اقتصادی، دانشمندان و شهروندان عادی میسر نیست. نیاز به توضیح دیگری نیست که این خبر برای ما که این چند روز در اخبار داخلی گرمای بالای 54 درجه را در اهواز و سیستان و بلوچستان شنیده‌ایم و رکورددار گرم‌ترین شهر جهان در این روزها شده‌ایم، چقدر اهمیت پیدا می‌کند بر این وضعیت بحران آب حداقل 30 استان کشور (که گفته‌اند دارد به مسأله امنیتی تبدیل می‌شود) طوفان گرد و خاک و قطع مکرر برق و خشکسالی، آلودگی هوای شهرهای بزرگ و کوچک، ناپایداری زیست محیطی، بحران پسماند و انبوه زباله‌های مخرب و تخریب جنگل‌ها و نابودی تنوع زیستی و ده‌ها مسأله دیگر فقط در محدوده مسائل طبیعی را می‌توان اضافه کرد و در بعد مسائل دیگر داخل کشور رکود اقتصادی (که چاره آن جز با سرمایه‌گذاری و در پناه احساس امنیت همه‌جانبه امکانپذیر نیست) ورشکستگی نظام بازنشستگی کشور، بحران بانکی (که علائم ظهور آن روز به‌روز در حال افزایش است) بیکاری آزاردهنده بخصوص برای جوانان تحصیلکرده، حاشیه‌نشینی و بحران اخلاقی و فروریزی استحکام خانواده افزایش آمار طلاق و گریبانگیری افسردگی اجتماعی و ناامیدی نسبت به آینده بخشی از فهرست یکصد بحرانی است که در زمره بزرگ‌ترین مشکلات کشور در محافل تحقیقی روی آن صحبت می‌شود. کافی است به این سیاهه مسائل امنیتی و تهدیدهای تروریستی در استان‌های مرزی (و امروزه غیر مرزی) و شاخ و شانه کشیدن‌های حاکمان سبک مغزی چون ترامپ که در داخل خود امریکا هم برای عدم تعادل روانی او چاره چندانی ندارند و مسأله‌آفرینی دو لابی قدرتمند اعراب و اسرائیل در محافل سیاسی و امنیتی امریکا و نیز تنش‌زایی تازه به دوران رسیده‌های عربستانی و... ده‌ها مسأله منطقه‌ای و بین‌المللی که ذکر آنها در حد این چند سطر نیست، واقعاً یک نگاه گذرا به همین لیست کافی نیست که اذعان کنیم اگر با همه توان نیروهای توانمند و دلسوز کشور به صورت شبانه‌روزی تلاش کنیم و همه قوا اعم از اجراییه و قضائیه و مقننه و نهادهای دیگر حکومتی و امنیتی و نظامی دست در دست و پشت به پشت هم متحد باشیم، به سختی می‌توان مطمئن بود که بر حل تمامی آنها موفق شویم.

و به ملت‌مان که با پایداری و ایستادگی در همه صحنه‌ها حجت را برای همه تمام کرده‌اند،‌ اعتماد و امید دهیم. حق این است که نمی‌توان امیدوار بود که همه یک جور فکر کنند و همه سلیقه‌ها و تفکرها یکسان شود و در ایده و اندیشه وحدت کامل برقرار شود ولی می‌توان متوقع بود که برای حل این همه معضلات کشور و توجه به مصالح ملی و منافع مردم در عمل به وحدت فکر کنیم و یکپارچه عمل کنیم و توان‌مان را صرف بگومگوهای بی‌حاصل نکنیم. طوفان انتخابات امروز فرو نشسته و هیجانات احساسات آرام یافته، باید فضا را به گونه‌ای دیگر شکل دهیم و حب و بغض‌های آن روزها را زودگذر تلقی کنیم. خطاب این قلم بخصوص به شخص آقای رئیس جمهوری است که به عنوان معتمد ملت و شخصیتی که علاوه بر شایستگی‌های ذاتی سرمایه اعتماد 24 میلیون نفر را نیز بر فضیلت‌های خود افزوده است و به عنوان یک شخصیت ملی و بین‌المللی که نقش تاریخی خود را تاکنون هم در داخل و خارج بخوبی ایفا کرده است همه ناملایمات رسیدن به وحدت عملی و سوق دادن نیروهای حتی رقیب را به سوی حل مسائل کلان کشور و استفاده از توان آنها برای خدمت به مردم و رفع مشکلات استفاده کند و بداند که آگاهی و وجدان عمومی مردم بهترین قاضی است و حداقل همین انتخاب مردم در بحرانی‌ترین شرایط تبلیغاتی و سیل اتهام‌ها و ناسزاها بهترین گواه این آگاهی عمومی است.

منبع: روزنامه ایران