سام سكوتی بداغ

عضو شورای استان گیلان حزب کارگزاران سازندگی

نگاهی به شكل و محتوای اعتراضاتی كه در چند دهه اخیر در كشور داشتیم نشان می‌دهد كه بیشتر آنها یا از اهداف اصلی معترضان منحرف شده و یااز سوی جمعی مصادره شده و عقیم مانده و نمونه‌های دیگر این اعتراضات به خشونت كشیدن تحركات مردمی برای بهره برداری از اعتراضات آرام مردم بر علیه حاكمیت و دولت بوده است.

مغفول ماندن اصل بیست و هفتم قانون اساسی و یا تخصیص خوردن آن اصل با تفسیر موسع بند ششم از ماده یازده قانون احزاب، بیشتر درخواست‌های احزاب و یا فعالان مدنی صنفی را با تابلوی ایست مواجه كرده تا عقبه و نقشه راهی برای اعتراضات در میان نباشد. آنچه كه شكل اعتراضات را آموزش می‌دهد و یا داده بهار عربی یا جنبش هایی از این دست بوده است تا اعتراضات پدران و معمرین ما برای جوانان؛همین نقیصه عدم بومی بودن این سنت حسنه ،اعتراضات قانونی، دلیل تخریب اموال عمومی از سوی جوانانی است كه هیچگونه مشكلی با نظام ندارند و كنش‌های آنان صرفا تقلیدی است از آنچه كه دیده‌اند.

ایراد دیگری كه می‌شود وارد دانست انحصاری شدن استفاده از اصل بیست و هفت در دست عده‌ای خاص و شعارهایی خاص است كه بهتر است میثاق ملی تمامی مردم و جریان‌های سیاسی را دربر بگیرد.

در بحث محتوای شعارها هم گزارش‌هایی كه از شاهدان عینی می‌رسد اختلاف نظر در جنس شعارهایی است كه مورد استفاده قرار می‌گیرد؛ برخی از تجمع كنندگان معیشت را در صدر خواسته‌های خود قرار داده‌اند و شعارهایشان درد اقتصاد است و بس و وقتی شعارها رادیكال می شوند تجمعات را ترك می‌كنند، بخشی دیگر از آزادی و عدالت صحبت می‌كنند و تعریفشان از آزادی همان دست و جیغ و هوراست كه در كف خیابان‌ها شاهد آن هستیم و برشی از همین جمع كه عموما جوان هم هستند وقتی صدای متفاوتی از درون جمع می‌شنوند بدون توجه به عواقب آن همراهی می‌كنند.

فرصت‌ها خود را عرضه می‌كنند و اگر از آنها درست استفاده نشود می‌توانند تبدیل به تهدید شوند، اعتراضات روزهای اخیر شاید فرصت تامل بیشتر به كارگزاران نظام بدهد كه اولا اصل بیست و هفتم را از میان صفحات كاغذ بیرون ببینند و همچنین گوش شنوایی برای دردهای مردم داشته باشند كه مشروعیت نظام فقط حضور در پای صندوق‌های رای نیست و جامعه پویا نسبت به تحولات جاری واكنش نشان می‌دهد و این واكنش‌ها اگر در مسیر درست صورت گیرد می‌تواند نقش اصلاح گر داشته باشند.

در پایان لازم به یاداوری است كه دولت تدبیر و امید بیش از بیست میلیون رای در همین سال از مردم گرفته است و بیش از چهل میلیون در پای صندوق‌های رای به نظام جمهوری اسلامی رای داده‌اند، بخشی از سبد آرای دكتر روحانی انتقاداتی به دولت اول دكتر روحانی داشتند و باز ایشان را بهترین گزینه در میان نامزدها تشخیص دادند و نكته نظرهای خود را در قالب گفت وگوها، یادداشت‌ها و مصاحبه‌ها به گوش دولتمردان می‌رسانند و اتفاقا نقدها را عین همراهی و همكاری با دولت می‌دانند اما وقتی پای كلیت نظام در میان است انگشت‌های اشاره را جمع می‌كنند و از جمعیت میلیونی خاموش هم دعوت می‌كنند تا برای حفظ آرامش در صحنه حضور پیدا كنند.

اصلاحات فرایندی زمانبر است و امید است كه مسئولان و دلسوزان نظام دست در دست هم تا جایی كه ممكن است زمان بهبود وضع زندگی مردم را كوتاه كنند و در كنار ترمیم ضعف‌های كابینه اقتصادی دولت و تبیین مشكلات برای مردم گوش شنوایی هم داشته باشند، شكی نیست كه عده‌ای مخالف نظام درون تجمعات رخنه كرده باشند اما كار سختی نخواهد بود اگر دولت مطالبات به حق مردم را محقق کند، تلاش كابینه بر حل آن بخش از مشكلات معطوف شود و نیروهای امنیتی هم برادرانه با هموطنان معترض برخورد كنند.